Realizacje:
Opis technologii:
Do najpopularniejszych materiałów pokryciowych dachów spadzistych należą obecnie gonty papowe, blachodachówki oraz dachówki ceramiczne i cementowe.
Produkowane obecnie gonty bitumiczne, zwane też często dachówkami bitumicznymi i papy nowej generacji, mają wielowarstwową strukturę opartą na trwałych osnowach i asfaltach modyfikowanych. W ofercie handlowej znajdują się gonty z pokryciem metalowym, które cechuje szeroki zakres temperatur eksploatacji i duża wytrzymałość mechaniczna a także estetyka i łatwość montażu. Gonty bitumiczne produkowane są w postaci pasm długości ok. 1 m i szerokości 30-35 cm. W zależności od rodzaju wycięcia gonty mogą mieć kształt prostokątny, heksagonalny, owalny i trójkątny. Szeroka jest także gama kolorystyczna tych wyrobów. Małe wymiary i kształt cięcia pozwalają na łatwe dopasowanie do kształtu dachu. Metr kwadratowy tego pokrycia waży ok. 8-15 kg. Gonty bitumiczne można stosować na dachach o nachyleniu połaci od 10 do prawie 90°. Przy mniejszym nachyleniu połaci dachowej zalecane jest ułożenie pod gont warstwy papy podkładowej. Gonty układa się na podłożu z desek, sklejek lub betonu.
Papy produkowane do wykonania jednowarstwowego krycia produkowane są w dwóch odmianach: jako papy zgrzewalne oraz jako papy mocowane za pomocą łączników mechanicznych.
Papy zgrzewalne
układa się w w sposób analogiczny jak przy innych odmianach stosowanych dotychczas, zaleca się jednak zwracanie szczególnej uwagi na jakość wykonywanego zgrzewu, który odpowiada za szczelność i trwałość wykonywanej konstrukcji.
Papy mocowane za pomocą łączników mechanicznych
łączniki mechaniczne rozmieszcza się równomiernie wzdłuż zakładu papy. Ilość łączników zależy od strefy dachu, wielkości występujących sił ssących oraz od wysokości budynku.
Przykładowo dla budynków w wysokości do 20m występujących w 1 strefie wiatrowej, dla strefy środkowej dachu zaleca się minimalnie 3 szt./m2 podczas gdy dla strefy krawędziowej 6 szt./m2.
Typ użytego łącznika dobiera się w zależności od rodzaju podłoża.
Do produkcji papy używa się modyfikatora asfaltu nowej generacji, który łączy najlepsze cechy stosowanych dotychczas modyfikatorów APP i SBS. Osnowę papy stanowi włóknina poliestrowa, która nadaje jej wytrzymałość na rozciąganie przekraczającą 1200N.
Deklarowane wydłużenie przy zerwaniu jest nie mniejsze niż 40%. Papa zachowuje pełną elastyczność w zakresie temperatur od -30 do +155 stopni C.
Wprowadzenie do oferty produkcyjnej pap przeznaczonych do wykonywania pokryć jednowarstwowych wymusiło na producentach stałe ulepszanie parametrów mechanicznych oferowanych produktów.
Technologia jednowarstwowego krycia dachów musi spełniać wysokie wymagania co do jakości, zarówno po stronie stosowanych materiałów jak i samego wykonawstwa.
Realizacje:
Opis technologii:
Konstrukcję zielonego dachu wykorzystywano już na pocz. XX wieku w ramach zbliżenia człowieka z naturą.
ZALETY:
– produkcja tlenu, pochłanianie dwutlenku węgla
– dobre tłumienie hałasu
– zatrzymanie zanieczyszczeń
– zmniejszenie odpływu wody deszczowej do kanalizacji poprzez odparowanie
– nawilżenie powietrza
– własności termoizolacyjne, oszczędność energii grzewczej w porównaniu z dachem typowym od 10-30%, ochrona przed mrozem
– trwałość dachu
– funkcja rekreacyjna i estetyczna
WADY:
– waga (nawet 500 kg/m2)
– czynności pielęgnacyjne
– koszt
KONSTRUKCJA DACHU ZIELONEGO {warstwy}
wegetacyjna (podłoże dla rozwoju roślin)-filtracyjna-drenażowa-zabezpieczająca przed przerastaniem korzeni-ochronna-oddzielająca-poślizgowa-uszczelniająca-termoizolacyjna-paroizolacja
RODZAJE ZAZIELENIENIA
* wariant intensywny wymagający regularnej pielęgnacji
trawniki, drzewa, krzewy i oczka wodne
* wariant ekstensywny o niewielkich wymaganiach
roślinność niska: m.in. trawa, mech, rozchodniki
WIELOWARSTWOWY DACH ODWRÓCONY
Obecnie zielone dachy powstają w wielowarstwowej technologii dachu odwróconego. Oznacza to umieszczenie pokrycia bezpośrednio na płycie nośnej pod ociepleniem, a nie jak w przypadku dachu tradycyjnego – nad nim. Eliminuje to konieczność wykonania paroizolacji, która w rozwiązaniu tradycyjnym zapobiega skraplaniu się pary wodnej pod pokryciem dachowym.
Do wykonania dachu odwróconego nadają się konstrukcje płaskie, o spadku ok. 2%, a zalecany maksymalny spadek nie powinien przekraczać 20%. Nie zaleca się stosowania technologii dachu odwróconego na płaszczyznach wklęsłych.